بررسی اجرای حفاظت در ایران

GOV/2003/40 تاریخ: 6 ژوئن 2003

توزیع محدود فقط برای استفاده رسمی

اجرای توافق نامه حفاظت NPT در جمهوری اسلامی ایران

(الف) عدم اعلام واردات اورانیوم طبیعی در سال 1991 و انتقال بعدی آن برای پردازش بیشتر. در 15 آوریل 2003 ، ایران ICRS را برای واردات UO2 ، UF4 و UF6 ارسال کرد. ایران هنوز هم برای انتقال مواد برای پردازش و استفاده بیشتر ICR ها را ارسال می کند.

(ب) عدم اعلام فعالیت های مربوط به پردازش بعدی و استفاده از اورانیوم طبیعی وارداتی ، از جمله تولید و از بین رفتن مواد هسته ای ، در صورت لزوم ، و تولید و انتقال زباله های حاصل از آن. ایران از تولید فلز اورانیوم ، نیترات اورانیل ، کربنات اورانیل آمونیوم ، گلوله های UO2 و ضایعات اورانیوم اذعان کرده است. ایران هنوز هم باید ICR را در مورد این تغییرات موجودی ارسال کند.

ج) عدم اعلام امکاناتی که در آن چنین مواد (از جمله زباله) دریافت ، ذخیره و پردازش شده است. در 5 مه 2003 ، ایران اطلاعات اولیه طراحی را برای تسهیلات JHL ارائه داد. ایران آژانس را از مکانهایی که پردازش اعلام نشده اورانیوم طبیعی وارداتی (TRR و مرکز فناوری هسته ای Esfahan) انجام شده است ، اطلاع داده و دسترسی به آن مکان ها را فراهم کرده است. این سازمان دسترسی آژانس را به تأسیسات ذخیره سازی زباله در Esfahan فراهم کرده است ، و نشان داده است که دسترسی به Anarak و همچنین سایت دفع زباله در QOM فراهم می شود.

(د) عدم ارائه به موقع اطلاعات طراحی به روز شده برای تسهیلات مخلوط و TRR. ایران موافقت کرده است که اطلاعات طراحی به روز شده را برای این دو تسهیلات ارسال کند.

ه) عدم ارائه اطلاعات به موقع در مورد ذخیره زباله در Esfahan و Anarak. ایران آژانس را از مکانهایی که زباله ها در آن ذخیره شده یا دور ریخته اند ، مطلع کرده است. این سازمان دسترسی آژانس را به تأسیسات ذخیره سازی زباله در Esfahan فراهم کرده است و نشان داده است که دسترسی به Anarak ارائه می شود. 33. اگرچه مقادیر مواد هسته ای درگیر 6 بزرگ نبوده است ، و مواد قبل از استفاده مناسب برای استفاده به عنوان مؤلفه مواد منفجره یک دستگاه انفجاری هسته ای ، نیاز به پردازش بیشتر دارند ، اما تعداد خرابی های ایران برای گزارش مواد ، امکاناتو فعالیت های مورد نظر به موقع ، زیرا موظف است طبق توافق نامه های مربوط به حفاظت خود انجام دهد ، یک نگرانی است. در حالی که این شکست ها در حال اصلاح توسط ایران هستند ، روند تأیید صحت و کامل بودن اعلامیه های ایران همچنان ادامه دارد.

34. آژانس همچنان به دنبال سؤالات باز است ، از جمله:

(الف) تکمیل یک تحلیل دقیق تر از تحقیق و توسعه انجام شده توسط ایران در ایجاد قابلیت های غنی سازی آن. این امر مستلزم ارسال ایران از یک وقایع کامل از تلاش های غنی سازی سانتریفیوژ و لیزر آن ، از جمله ، به ویژه ، شرح کلیه فعالیت های تحقیق و توسعه قبل از ساخت تأسیسات Natanz است. طبق توافق نامه ایران ، این روند همچنین شامل بحث و گفتگو در ایران بین مقامات ایران و کارشناسان غنی سازی آژانس در مورد برنامه غنی سازی ایران و بازدید از کارشناسان آژانس به تسهیلات در ساخت در Natanz و سایر مکان های مربوطه خواهد بود.

(ب) پیگیری بیشتر در مورد اطلاعات مربوط به ادعاهای مربوط به غنی سازی اعلام نشده مواد هسته ای ، از جمله ، به ویژه ، در شرکت الکتریکی Kalaye. این امر به آژانس اجازه می دهد تا نمونه برداری از محیط زیست را در کارگاه واقع در آنجا انجام دهد.

ج) تحقیقات بیشتر در مورد نقش فلز اورانیوم در چرخه سوخت هسته ای ایران.

(د) سوالات بیشتر در مورد برنامه ایران مربوط به استفاده از آب سنگین ، از جمله تولید آب سنگین و طراحی و ساخت راکتور آب سنگین. 35. مدیر کل بارها و بارها ایران را به نتیجه گیری یک پروتکل اضافی تشویق کرده است. بدون وجود چنین پروتکل هایی ، توانایی آژانس در ارائه تضمین های معتبر در مورد عدم وجود فعالیت های هسته ای اعلام نشده محدود است. این امر به ویژه در مورد ایالت ها ، مانند ایران ، با فعالیت های گسترده هسته ای و فن آوری های پیشرفته چرخه سوخت وجود دارد. از نظر مدیر کل ، پیروی از ایران به یک پروتکل اضافی ، یک قدم مهم به جلو خواهد بود. مدیر کل همچنان هیئت مدیره را از تحولات آگاه نگه می دارد.

[یادداشت]

1. توافق نامه حفاظت ، بازتولید شده در اسناد INFCIRC/214 ، در 15 مه 1974 به مرحله اجرا درآمد.

2- آژانس از اواسط دهه 1970 مطابق توافق نامه حفاظت خود ، در طیف وسیعی از امکانات در ایران درخواست می کند. لیست امکانات تحت حفاظت در ضمیمه این گزارش آورده شده است.

3. تأسیسات تولید آب سنگین تحت توافق های جامع حفاظت از NPT تسهیلات هسته ای نیستند و بنابراین نیازی به اعلام آژانس در آن نیست.

4. GOV/2554/ATT. 2/Rev. 2 ؛Gov/or/777 ، Paras. 74-76.

5- تغییرات موجودی ، همانطور که در ماده 98. J توافق نامه حفاظت از ایران تعریف شده است ، به عنوان مثال ، واردات ، صادرات ، رسیدهای داخلی و محموله ها ، تولید مواد هسته ای در یک راکتور ، از دست دادن مواد هسته ای به دلیل تبدیل آن به آن به آن ، شامل می شود. سایر عناصر یا ایزوتوپ ها در نتیجه واکنشهای هسته ای ، تلفات تصادفی مواد هسته ای و تولید زباله از پردازش که در حال حاضر غیرقابل تصور است اما ذخیره می شود.

6. مقدار کل مواد ، تقریباً 1. 8 تن ، 0. 13 کیلوگرم موثر اورانیوم است. با این حال ، این از نظر توانایی دولت در انجام تحقیقات و فعالیتهای توسعه هسته ای ناچیز نیست.